In mijn coachpraktijk komt het thema ‘kiezen en trouw zijn aan jezelf’ geregeld langs.

Mensen houden vaak vast aan wat ze kennen, zelfs als het niet meer voedend is.

We blijven in banen, relaties of patronen die hun glans verloren hebben – niet omdat ze ons nog dienen, maar omdat het onbekende enger voelt dan het onbevredigende.

Verliesaversie noemen psychologen dat: we blijven liever hangen in iets wat niet meer dient, dan springen in iets dat we nog niet kennen. We zijn van nature banger om iets kwijt te raken dan nieuwsgierig naar wat iets nieuws ons kan brengen.

En dus blijven we zitten in het modderige water van onze vertrouwde poel…

Er is een oud verhaal over een kikker die leeft in een kleine poel. Het water wordt steeds troebeler, de modder dikker. Een andere kikker komt langs en zegt: “Kom mee, spring over die duin — daarachter ligt een grote, heldere oceaan”.  Maar de kikker schudt zijn kop. De weg lijkt te ver, te onzeker. En zo blijft hij waar hij is, tot hij meegenomen wordt door een ooievaar.

Zo doen wij dat ook soms. Herkenbaar?

Durf te gaan.

Over die duin.

De oceaan wacht.

𝙍𝙚𝙛𝙡𝙚𝙘𝙩𝙞𝙚𝙫𝙧𝙖𝙜𝙚𝙣

🐸 Waar in jouw leven is het water troebel geworden?

🐸 Wat houd jij vast uit gewoonte, veiligheid of loyaliteit?  

🐸 Welke overtuigingen maken dat jij blijft waar je bent?

🐸 Wat is een eerste kleine stap die je kunt gaan zetten in de richting van een meer vervullend bestaan?

Hans Wopereis vertelt deze prachtiger parabel bij ‘Strip op de horizon’. De tekeningen zijn trouwens gemaakt door Flor Lambach.

📖 Boekentip: Onlangs heeft Hans de parabels ook in een boek uitgegeven genaamd ‘Strip op de horizon’. Een prachtig boek met korte verhalen vol wijsheid die raken, spiegelen en aanzetten tot bezinning.

💫 Welke thema houdt jou bezig op dit moment?

Als je hierover wilt sparren app/bel/mail me dan gerust.

Groet, Marije 

Heb je interesse om hierover – of over andere thema’s in jouw werk of leven door te praten? Neem dan contact me met op, dan plannen we een moment in.