‘Als je kijkt, wil nog niet zeggen dat je ook ziet’ – Manu Keirse

Je wijze van kijken, of je werkelijk ziet, kan iets fundamenteels veranderen aan je leven, aan je relaties en aan het samenwerkingsklimaat in organisaties.

Wie je zelf bent, bepaalt in sterke mate hoe je naar anderen kijkt en wat je ziet en niet ziet.

Het doel is je medemens, door hem te zien, dichterbij voldoening en ontplooiing te brengen, maar ook zelf meer voldoening te krijgen door het gevoel dat je door aandacht en betrokkenheid voor mensen verschil kunt maken.

Zien heeft veel te maken met aandacht.

Aandacht doet veel meer dan je denkt. Aandacht heeft te maken met inleven, met nabijheid. Aandacht hebben is attent zijn, het kleine zien, doen wat je zegt, trouw zijn aan mensen, blijven komen ook als het moeilijk is. Aandacht is aanwezigheid, de waarde van er te zijn, in stilte, in alle eenvoud. Aandacht versterkt de innerlijke kracht en schept gemeenschap.

Je kunt geluk vinden in het ontvangen van aandacht, dat zal niemand betwijfelen. Maar veel minder wordt ingezien hoe je ook geluk kunt vinden in het geven van aandacht aan de ander. Dat is misschien wel de echte uitdaging als je zorg wil dragen voor anderen. Het werkt in twee richtingen tegelijk: door het schenken van aandacht kun je de ander helpen perspectief te zien in zijn leven en werk, maar je kunt daardoor zelf ook geluk ervaren.

Deze tekst vind ik zo prachtig en komt uit het boek ‘Zie de mens’ van @manukeirse, echt een aanrader, voor als je wat dieper over dingen wil nadenken.

Heb je interesse om door te praten wat ik voor jou en/of jouw team kan betekenen?